Tranzycja albo samobójstwo – co mówią badania ?

Data wpisu:
08.10.2025

Autor:

Rodzice dzieci zmagających się z dysforią płciową nierzadko spotykają się z  emocjonalnym  szantażem „Albo zgodzisz się na moją zmianę płci albo popełnię  samobójstwo”. Pomijamy tutaj okoliczności związane z tego typu instrukcjami udzielanymi przez transaktywistów. Pytanie brzmi: Jakie jest faktyczne ryzyko takich drastycznych aktów, co na ten temat mówią badania ? Znani badacze Michael Bailey i Ray Blanchard w artykule z 2017 roku Suicide or transition: The only options for gender dysphoric kids? (Samobójstwo czy tranzycja: jedyna opcje dla dzieci z dysforią płciową?; dostęp     https://4thwavenow.com/2017/09/08/suicide-or-transition-the-only-options-for-gender-dysphoric-kids/)  wykazali brak szerszych podstaw empirycznych tego twierdzenia.  Autorzy wskazują, iż   dzieci (najczęściej nastolatki), które grożą popełnieniem samobójstwa, rzadko faktycznie to robią, choć ryzyko jest u nich wyższe niż u dzieci, które takich gróźb nie formułują. Problemy psychiczne, w tym myśli samobójcze, bywają powiązane z niektórymi formami dysforii płciowej. Jednak samobójstwo jest rzadkie nawet wśród osób z zakłóceniem poczucia tożsamości płciowej. Nie ma przekonujących dowodów na to, że tranzycja zmniejsza prawdopodobieństwo popełnienia samobójstwa przez dzieci z dysforią płciową. Przekonanie, że problemy psychiczne — w tym skłonności samobójcze — są spowodowane przez dysforię płciową (a nie odwrotnie, czyli że to problemy psychiczne i osobowościowe zwiększają podatność na odczuwanie dysforii płciowej), jest obecnie popularne i politycznie poprawne. Jest to jednak twierdzenie nieudowodnione, a zatem może być prawdziwe bądź fałszywe, i trudno przesądzać o jego prawdopodobieństwie. Z pewnością jednak twierdzenie: „tranzycja albo samobójstwo” jest ciężkim argumentem emocjonalnego szantażu – używanego nie tylko przez samych nastolatków, ale i nierzadko przez „specjalistów”. Za ten demaskujący tekst autorów spotkał potem liczny hejt i naukowy ostracyzm.

Pełny tekst artykułu Baileya i Blancharda w naszej Bibliotece.