Gender – Kalendarium wydarzeń
Publikacja książki Fryderyka Engelsa Pochodzenie rodziny, własności prywatnej i państwa. Autor uznaje w niej małżeństwo za prototyp walki klas i miejsce krzywdzącego, patriarchalnego ucisku kobiety przez mężczyznę. Rodzina przedstawiana jest jako szkodliwy przeżytek na drodze do wyzwolonego, komunistycznego społeczeństwa.
Margaret Sanger, bodaj najważniejsza postać pierwszej fali feminizmu, zwolenniczka eugeniki i rasowej kontroli urodzin, zakłada American Birth Control League, która potem zmienianazwę na International Planned Parenthood Federation (Międzynarodowa Federacja Planowanego Rodzicielstwa), która dziś jest największą na świecie siecią klinik aborcyjnych. W stosunku do Planet Parenthood współcześnie podnoszone są liczne zarzuty m.in. o działalność eugeniczną i rasistowską w związku z przyjmowaniem przez nią dotacji finansowych ze szczególnym wskazaniem, że mają być używane do promowania aborcji w środowisku czarnych obywateli USA.
Ukazuje się książka Margaret Mead Coming of Age in Samoa, w której młoda antropolog po kilkumiesięcznym pobycie na jednej z wysp archipelagu przedstawia życie seksualne Samoańczyków jako pełne wolnej miłości, idyllyczne, pozbawione oporów i przesądów moralnych. Książka, jak i szereg następnych prac Mead, biseksualistki, wywołała szeroki oddźwięk, a jej autorka stała sie jednym z najważniejszych autorytetów dla liberałów i feministek. Dopiero po śmierci Mead australijski antropolog Derek Freeman wykazał (Margaret Mead and Samoa: The Making and Unmaking of an Anthropological Myth, 1983) , że prace Mead na temat Samoa były oszustwem, fantazje dwóch młodych dziewcząt wzięła za rzeczywistość. Freeman przedstawił wywiady z tymi dziewczętami, które przyznały, że nie traktowały Mead serio. Jednak tezy Mead o tym, że możliwe jest szczęśliwe życie bez opresywnej kultury przez kilka dziesiątek lat oddziaływały na opinię publiczną, podobnie jak również zafałszowane raporty Kinseya, inspirowały szereg ruchów kontrkulturowych i rewolucję seksualną lat 60-tych.
Publikacja książki Simone de Beauvoir Druga płeć, w której autorka głosi słynne później hasła „Nie urodziłaś się kobietą! Oni cię nią uczynili. Nie rodzisz się mężczyzną: jesteś nim uczyniony!”. Przesłanie Beauvoir stanowić będzie inspirację dla wszystkich współczesnych ruchów feministycznych i genderowych.
Po raz pierwszy zostaje użyte pojęcie „gender” – kulturowej roli płciowej, jako odrębnej od „sex” – płci biologicznej. Twórcą określenia „gender role” jest amerykański badacz John Money. Definiuje on rolę płciową jako „wszystko, co osoba mówi lub czyni, aby ujawnić się jako posiadacz statusu, odpowiednio chłopca lub mężczyzny, dziewczynki lub kobiety. Pojęcie to zawiera w sobie seksualność, lecz nie ogranicza się do seksualności interpretowanej w sensie erotycznym”. Wcześniej słowo „gender” miało w języku angielskim znaczenie wyłącznie gramatyczne, oznaczając gramatyczny rodzaj żeński lub męski.
Wprowadzenia pojęcia „tożsamości płciowej” (gender identity), wraz z powstaniem Gender Identity Research Project, badający przypadki hermafrodytów i transseksualistów w Medical Center University of California w Los Angeles.
Wprowadzenie pojęcia tożsamości płciowej przez psychiatrę Roberta Stollera na sztokholmskim Międzynarodowym Kongresie Psychoterapii. Według Stollera rodzice i kultura wnoszą więcej w tożsamość płciową dziecka niż cechy biologiczne. Swoje przemyślenia opublikował w roku 1968 w książce Sex and gender. The development of masculinity and feminity. Tożsamość płciowa oznacza od tego momentu psychologiczne odczucie (niezależne od płci) bycia mężczyzną lub kobietą. Z kolei rola płciowa odnosi się do tego, co nazywa się męskimi i żeńskimi „stereotypami” kulturowymi.
Przypadek braci Reimerów, jednojajowych bliźniaków. W wyniku błędu przy obrzezaniu Bruce’a (nieodwracalne uszkodzenie penisa) trafiają oni na terapię do Johna Moneya, amerykańskiego lekarza i psychologa. Ten namawia rodziców na wychowywanie Bruce’a jako dziewczynki, wierząc w swoje tezy, że płeć jest kwestią wyboru. Dziecku nadają imię Brenda i wychowują jako dziewczynkę przez następne kilka lat, m.in. stosując intensywną kurację hormonalną. W 1972 roku Money w książce Mężczyzna i chłopiec, kobieta i dziewczynka ogłasza światu swój sukces jakim jest zmiana płci u 7-letniego wtedy Bruce’a. Do kryzysu dochodzi w wieku pokwitania, kiedy Bruce/Brenda/David wymusza na rodzicach wyznanie prawdy i odrzuca rolę kobiety. Obydwaj bliźniacy cierpią na depresje. Niemożność ustabilizowania życia doprowadza obydwu braci do samobójstw – Briana w 2002 r., a Bruce’a w 2004. Przypadek Bruce’a/Brendy/Davida ilustruje, iż znaczenie czynników biologicznych jest większe niż zakładano, płci biologicznej nie da się wymazać przekazem środowiskowym. O ich losach i wieloletniej zakłamanej propagandzie genderowej opowiada film Chłopiec wychowywany jako dziewczynka. Fatalny eksperyment J.Moneya dostępny w polskiej wersji językowej na You Tube.
Rok symbolizujący praktycznie dekadę „dzieci kwiatów” i rewolucję seksualną z hasłami pacyfizmu, wolnej miłości, aborcji, swobodnej antykoncepcji. Powstają utopijne komuny mieszkaniowe, teoretycznie bez przywódców, prawa własności i wyzysku „człowieka przez człowieka”. Większość z nich rozpada się po kilku miesiącach w zetknięciu z realnymi kosztami życia, konfiktami o narkotyki, walką o wpływy decyzyjne. Anarchiczne, ale i wspólnotowe doświadczenia 1968 roku, szczególnie strajków studenckich z Paryża, pozostawiają jednak głębokie piętno na całej generacji, dziś wielu z ówczesnych liderów odgrywa znacząca rolę w europejskiej polityce (Joschka Fischer, Daniel Cohn-Bendit).
Dania jako pierwszy kraj na świecie legalizuje pornografię. Obecnie pornografia legalna jest w większości krajów obu Ameryk i całej Europie.
Identyfikujaca się jako biseksualistka Kate Millett, feministyczna aktywistka, w pracy Sexual Politics kładzie podwaliny genderowego credo: „… nie ma różnicy między płciami w chwili urodzin. Osobowość psychoseksualna jest więc czymś wyuczonym po narodzeniu”.
Shulamith Firestone, amerykańska wpływowa feministka, w swej książce The Dialectic of Sex wzywa do „rewolucji klas płciowych”: „Aby wyeliminować klasy płciowe, klasa podrzędna (kobiety) musi się zbuntować i przejąć kontrolę nad reprodukcją… To oznacza, że celem rewolucji feministycznej jest nie tylko usunięcie przywilejów mężczyzn, co było celem ruchu feministycznego, lecz wyeliminowanie różnicy między płciami; różnice płciowe nie będą już więcej miały żadnego znaczenia”.
Ukazuje się książka brytyjskiej feministki Ann Oakley Sex, gender and society. Jest ona wprowadzeniem pojęcia gender w nowym znaczeniu do leksykonu nauk humanistycznych. Z książki tej korzystają twórcy nurtu feminizmu genderowego w USA. W książce tej Oakley promuje tezę, iż płeć nie jest naturalna, lecz służy „męskiemu uciskowi”, którego ofiarami są kobiety. Jednym z elementów walki z tym uciskiem jest atak na „role społeczne” tradycyjnie przypisywane kobiecie.
Zmiana w prawodawstwie RFN, odbierająca zadanie wychowania dzieci rodzicom i przekazująca je państwu. Zastąpienie w ustawie rodzinnej sformułowania „troska i wychowanie dzieci jest naturalnym prawem rodziców oraz wiążącym się z nim najważniejszym obowiązkiem” nową formułą: „Wychowanie dzieci jest zadaniem specjalnym o dużej randze całego społeczeństwa. Realizację tego zadania społeczeństwo oddaje w ręce rodzin oraz pozarodzinnych instytucji”.
W czasie konferencji ONZ w Bukareszcie na temat ludności j zastąpiono po raz pierwszy w dokumentach ONZ słowo rodzice określeniami: para i jednostki, zaczęto też wykorzystywać pojęcie planowania rodziny w oderwaniu od jego kontekstu małżeńskiego i rodzinnego.
Powstaje International Lesbian and Gay Association (ILGA – Międzynarodowe Stowarzyszenie Lesbijek i Gejów). Swoje główne biura ILGA ma w siedzibie Unii Europejskiej w Brukseli, z której otrzymuje coroczne, hojne dotacje. Są one następnie przekazywane organizacjom krajowym, z polskich stowarzyszeń należą do ILGA Kampania Przeciw Homofobii, Stowarzyszenie Lambda, Fundacja Równości, Fundacja Kultura dla Tolerancji (Kraków).
Nancy Chodorow, amerykańska psychoanalityczka i feministka w pracy The Reproduction of Mothering: Psychoanalysis and the Sociology of Gender rozwijając tezy Engelsa pisze, iż przyczyną nierówności klasowych jest powielanie przez nowe pokolenia wzorów wychowawczych, w których to kobiety rodzą i wychowują dzieci. Dopóki kobiety będą pełnić funkcje wychowawczo-opiekuńcze a dzieci będą to obserwować, dopóty będzie utrzymywał sie podział na dwie nierówne klasy społeczne. Antidotum to zaprzestanie pełnienia funkcji wychowawczych przez kobiety.
Ukazuje się książka Raewyn Connell (urodzonej jako Robert Wiliam Connell) Gender and Power: Society, the Person and Sexual Politics. Connell wzywa do „istotnej reformy” patriarchalnego „porządku płci” (gender order) i genderowego przejścia (gender transition) do równości płci w znaczeniu neomarksistowskim.
Pojawia się manifest Intercourse (Współżycie) Andrei Dworkin, wpływowej amerykańskiej feministki i zdeklarowanej lesbijki, która pisze: „Pod względem cielesnym w czasie stosunku kobieta staje się przestrzenią zamieszkałą, dosłownie terytorium okupowanym: okupowanym, nawet jeśli nie było oporu ani przemocy, nawet jeśli okupowana osoba mówiła: Tak, proszę, tak, pośpiesz się, tak, jeszcze” co czyni ją „kolaborantką” mężczyzny – okupanta, bardziej upadłą w kolaboracji niż jacykolwiek inni kolaboranci, gdyż doświadczającą przyjemności we własnej niższości”.
Alison Jaggar, feministka z Uniwerystetu Colorado wydaje książkę Love and knowledge: Emotion in feminist epistemology, w której ukazuje jaki powinien być pożądany rezultat rewolucji klas płciowych: „Zniesienie rodziny biologicznej wyeliminuje także potrzebę opresji seksualnej. Męski i żeński homoseksualizm oraz pozamałżeńskie stosunki płciowe nie będą już postrzegane w optyce liberalnej jako opcje alternatywne… Sama „instytucja” współżycia płciowego, gdzie kobieta i mężczyzna odgrywają określone role, zniknie. Ludzkość będzie mogła wreszcie powrócić do swej naturalnej, wielopostaciowej i perwersyjnej seksualności”.
Walt Heyer – mężczyzna, który w 1983 roku przeszedł operację, w której usunięto mu męskie genitalia i upodobniono fizycznie do kobiety, po 8 latach życia w roli kobiety dokonuje detranzycji – rekonstrukcji pierwotnej płci biologicznej. Heyer rozpoczyna działalność publiczną skierowaną do osób identyfikujących się jako transseksualne. Przekonuje, że operacja jest tylko pogłębieniem iluzji i problemów, namawia do pracy nad zaakceptowaniem swej płci biologicznej. Rozpoczyna prowadzenie portalu wspierającego takie osoby: www.sexchangeregret.com
Ukazuje się publikacja autorów Høyer i Lund dokumentująca wyniki 15 letnich badań losów niemal miliona kobiet z całego świata: Suicide among women related to number of children in marriage. Okazuje się, że najszczęśliwsze i najmniej narażone na depresję, tendencje samobójcze oraz zachowania autodestrukcyjne są kobiety zamężne, posiadające dzieci, a zatem funkcjonujące w tradycyjnej roli społecznej żony i matki. W przypadku kobiet w okresie okołomenopauzalnym najbardziej narażone na samobójstwo, depresję i zachowania autodestrukcyjne są kobiety samotne i bezdzietne z wyboru, najmniej – wielodzietne. Związek ten istnieje niezależnie od innych czynników, które mogłyby na to wpływać – jak na przykład wykształcenie, zamożność, czy przynależność do określonej warstwy społecznej. Są to największe jak do tej pory badania dotyczące tego zagadnienia.
Ukazuje się praca Płeć mózgu (Brain sex. The real difference between men and women) autorstwa Anne Moir i Davida Jessela (wyd. oryg. 1989). Brytyjscy autorzy, wbrew obowiązującemu kanonowi o braku różnić podejmują „śledztwo” przez najnowsze odkrycia nauki, nierzadko wstydliwie ukrywane. Doprowadzi ono do stwierdzenia całkowicie przeciwstawnemu politycznej poprawności, istnieją istotne biologiczne różnice w funkcjonowaniu poznawczym, intelektualnym i emocjonalnym i nie da się ich wytłumaczyć wpływami zróżnicowanego środowiska. Odnosząc się do tych kontrastów piszą: „Zrozumienie, że mężczyźni są silni w dziedzinach, w których kobiety są słabe, a kobiety silne w tym, w czym słabi są mężczyźni, może i w sali obrad, i w sypialni zapoczątkować mądrzejsze i szczęśliwsze stosunki między kobietą i mężczyzną”.
Międzynarodowa Federacja Planowanego Rodzicielstwa (IPPF), wydaje Kartę Praw Seksualnych i Reprodukcyjnych, poddającą reinterpretacji 12 praw z Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (1948) i innych dokumentów międzynarodowych. Karta ma za zadanie instytucjonalnie zabezpieczyć wypełnianie postulatów polityki seksualnej i reprodukcyjnej oraz monitorowanie działań rządów w celu wdrażania nowej ideologii w system prawny poszczególnych krajów. Jednym z kluczowych założeń jest twierdzenie, że swobodny dostęp kobiet do aborcji na żądanie i antykoncepcji jest podstawowym warunkiem zapewnienia równouprawnienia płci.
IV Światowa Konferencja Kobiet w Pekinie wprowadza pojęcie gender jako społeczno– kulturową tożsamość płci i narzuca je w formie nowej normy społeczno–ekonomiczno–politycznej. Perspektywa gender staje się kluczowym pojęciem Pekińskiej Platformy Działania, a równouprawnienie płci (gender equality) staje się jej głównym celem. Skutkiem tego jest promowanie w OZN tzw. gender mainstreaming, który oznacza wprowadzanie polityki równości płci we wszystkich działaniach społecznych, gospodarczych i politycznych.
Unia Europejska podpisuje Traktat Amsterdamski. Zgodnie z nim gender mainstreaming staje się strategią polityczną UE i wszystkich państw członkowskich.
W artykule 7/3 Statutu Międzynarodowego Trybunału Karnego zostaje wprowadzona jedyna prawnie wiążąca definicja gender ciesząca się porozumieniem międzyrządowym: „Termin gender odnosi się do dwóch płci: męskiej i żeńskiej w kontekście społecznym. Pojęcie «płeć» {gender) nie ma żadnego innego znaczenia od wskazanego powyżej”. Mimo tego znaczenie pojęcia gender w innych dokumentach międzynarodowych różni się w zależności od kontekstu.
Hiszpania, po dojściu do władzy lewicowej ekipy Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) z Jose Manuelo Zapatero na czele przeprowadzane są głębokie zmiany w prawodawstwie. Zlikwidowano nauczanie religii w szkołach, zalegalizowano małżeństwa osób tej samej płci, a na dokumentach (świadectwa, książeczki ubezpieczeniowe dla rodzin) terminy „matka” i „ojciec” zastąpiono pojęciami „rodzic A” i „rodzic B”. W sumie rząd Zapatero wprowadził kilkanaście ekstremalnie lewicowych ustaw, radykalnie zmieniających hiszpańskie społeczeństwo.
Powołanie w UE Instytutu ds Równości Płci (European Institute for Gender Equality) z rocznym budżetem w wysokości 60 000 000 €.
Ukazuje się polskie wydanie książki Doreen Kimury Płeć i poznanie (wyd.oryg. 1999). Światowej sławy kanadyjska psycholog i neurobiolog w swej pracy przedstawia wiele własnych i zebranych eksperymentów nad poznaniem mężczyzn i kobiet. Badania obrazują szereg różnic miedzypłciowych, we wprowadzeniu Kimura pisze: „Uprzedzenie do wyjaśnień biologicznych wydaje się mieć swoje źródło w ideologiach egalitarnych, które mylą zachodnią koncepcję równości wobec prawa (praktyczne zastosowanie zasady, że wszyscy ludzie są równi) ze stwierdzeniem, że między ludźmi nie ma różnic. Tymczasem już przychodząc na świat, ludzie różnią się pod względem siły, zdrowia, temperamentu i inteligencji. Jest to fakt, którego nikt rozsądny nie może podważać. Nasz egalitarny system polityczny gwarantuje tylko, że wszyscy obywatele p o m i m o t a k i c h r ó ż n i c, mają równe szanse i są tak samo traktowani przez prawo”.
Brytyjski filozof Roger Scruton w wywiadzie dla Rzeczpospolitej: „Większość dziennikarzy na świecie ma poglądy lewicowe, liberalne. Udają, że mają otwarte umysły, ale to tylko ich poza. Tak naprawdę, jeżeli ktoś nie zgadza się z lewicowymi dogmatami, spotka się z ich strony ze skrajną wrogością. (…) Ludzie, którzy zdefiniowali te „europejskie wartości”, stanowią znikomą mniejszość Europejczyków. W rzeczywistości te wartości nie mają nic wspólnego ze Starym Kontynentem. Gdzie w wielkiej literaturze europejskiej można znaleźć poparcie dla tych kosmopolitycznych wartości? (…) I – co najgorsze – media, które szczycą się tym, że bronią wolności słowa, w rzeczywistości przodują w jego ograniczaniu, wykluczając „niepoprawne poglądy” z obiegu opinii. Ale w tym tunelu jest światełko. W Polsce nadal bowiem można mówić rzeczy, których mówienie na Zachodzie może się skończyć złamaniem kariery. W Polsce można otwarcie krytykować homoseksualizm, feminizm czy zagrożenia związane z imigracją. Na Zachodzie to tematy tabu”.
Publikacja przez Unię Europejską Podręcznika włączania problematyki równości płci do głównego nurtu polityki.
W Wydawnictwie Krytyki Politycznej ukazuje się praca amerykańskiej filozof, feministki i jawnej lesbijki Judith Butler Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości (Gender trouble. Feminism and the Subversion of Identity), wyd. oryg. 1990. Napisana mocno zawiłym językiem praca przedstawia koncepcjeperformatywności płci oraz tworzy tzw. queer theory. Dla Butler nawet uwarunkowania biologiczne płci są kontrowersyjne, dyskursywne i w gruncie rzeczy kulturowe. Podstawowa teza Butler brzmi, że ważna jest tylko płeć rozumiana jako skutek wyborów uwarunkowanych społecznie i kulturowo (gender). Płeć jest zasadniczo tylko konstruktem społecznym, uwarunkowania biologicznie muszą być nieustannie odrzucane i przekraczane, zwłaszcza przez kobiety, zmuszane do rodzenia dzieci. Tradycyjnie rozumiana „kobiecość” to iluzja podporządkowana interesom męskiej władzy. Książka Butler stała się „biblią” współczesnego genderyzmu.
Angielskie małżeństwo Petera i Hazelmary Bull odmówiło w swoim hotelu miejsca homoseksualistom, w zamian ci skierowali sprawę do sądu. Po 5-letnim procesie Bullowie zostali skazani na grzywnę o równowartości 18 tys. zł.
Publikacja w Polsce szwedzkich książek „Wielka księga siusiaków” i „Wielka księga cipek”, przeznaczonych dla dzieci w wieku od lat 10, polecanych do wykorzystywania w szkole w ramach przedmiotu „Przygotowanie do życia w rodzinie”. Książki bulwersują treścią i naturalistycznymi obrazkami, wykorzystując wizerunki Jezusa i Maryi obrażają uczucia religijne chrześcijan.
W Wydawnictwie Sióstr Loretanek ukazuje się praca Marguerite Peeters Nowa etyka w dobie globalizacji. Peeters, profesor Papieskiego Uniwersytetu Urbaniana w Rzymie, założycielka Instytute for Intercultural Dialog Dynamics w Brukseli jest autorką kilkuset raportów dotyczących politycznego, kulturowego i etycznego rozwoju globalnego zarządzania. W Nowej etyce… kreśli obraz cichej, odgórnej rewolucji postmodernistycznej, w której podstawowy nacisk położono na nowy język i zmianę znaczeń tradycyjnych pojęć, na przykład „od rozwoju rozumianego jako wzrost do rozwoju zrównoważonego, od rządu do współrządzenia, od demokracji pośredniej do demokracji uczestniczącej, od autorytetu do autonomii i praw jednostki, od małżonków do partnerów, od szczęścia do jakości życia, od rzeczy przyjmowanych jako dane z góry do rzeczy powstałych w wyniku ustalonej konstrukcji, od rodziny do różnych form rodziny, od rodziców do osób zapewniających reprodukcję (…), od miłosierdzia do praw, od tożsamości kulturowej do różnorodności kulturowej (…) itd.” Te zmiany języka już są wewnątrz instytucji, uniwersytetów, Kościoła, ostrzega Peeters. Remedium może stanowić ich demaskacja, wychowanie osadzone na tradycji, życie według wartości i wiary.
Pod szyldem Ministerstwa Rozwoju Regionalnego ukazuje się poradnik autorstwa Maji Branki, Marty Rawłuszko i Agnieszki Siekiery Zasada równości szans płci w projektach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. W poradniku, któremu MRO wydaje się nadawać status rozporządzenia znajdują się wytyczne jak oceniać wnioski o granty unijne. Rozporządzenie (WE) 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 narzuca krajom członkowskim wspieranie polityki równościowej. Ze względu na zasadę równości płci poradnik wyróżnia projekty ślepe, neutralne, praktyczne, równościowe i projekty gender mainstreming. Trzy pierwsze należy odrzucać, a kwalifikować do realizacji tylko dwa ostatnie. To drastyczny przykład jak ideologia podporządkowuje sobie naukę.
Ukazuje się praca Marguerite Peeters Globalizacja zachodniej rewolucji kulturowej (wyd. oryg. 2007).. W Globalizacji… pokazuje w jaki sposób zachodnie rządy, ONZ-owskie agendy i wielkie fundacje (np. Rockefellera, Sorosa, Gatesów) sterują politycznymi, kulturowymi i etycznymi mechanizmami światowego zarządzania w zakresie kontroli urodzeń, promocji antykoncepcji i narzucania społeczeństwom lewicowej ideologii.
W Ministerstwie Rozwoju Regionalnego ukazuje się Aktualizacja poradnika Zasada równości szans kobiet i mężczyzn w projektach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, w którym dalszemu uszczegółowieniu ulegają kryteria oceny wniosków o dotacje unijne ze względu na ideologiczne założenia o równości płci.
Dwie matki z niemieckiej miejscowości Salzkotten zostały osadzone w areszcie na 8 dni po tym jak nie wyraziły zgody aby ich dzieci oglądały organizowany przez szkołę pokaz filmu „Moje ciało należy do mnie”.
Agencja ONZ Kobiety przyjmuje następującą definicję: „Gender dotyczy społecznych atrybutów i możliwości związanych z faktem bycia mężczyzną lub kobietą, jak również relacji między kobietami i mężczyznami oraz dziewczętami i chłopcami oraz relacji między kobietami i relacji między mężczyznami. Te atrybuty, możliwości i relacje są konstruowane społecznie i nauczane w procesie socjalizacji… W większości społeczeństw istnieją różnice i DYSPROPORCJE między kobietami a mężczyznami w zakresie powierzonych im obowiązków, działalności, DOSTĘPNOŚCI I KONTROLI ZASOBÓW oraz MOŻLIWOŚCI DECYZYJNYCH.”
Unia Europejska przyjmuje Konwencję o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet, w której wprowadzane są pojęcia z genderowej nowomowy, przyjmuje się mętną definicję płci społeczno-kulturowej – gender (Art.3, Art. 4 pkt.3, Art.6; Art.18 pkt.3). W Art. 4 pkt. 3 ofiara przemocy nie może być dyskryminowana ze względu na płeć biologiczną, płeć kulturowo-społeczną, tożsamość płciową, orientację seksualną – co może definiować praktycznie kogokolwiek, kto czuje się „kobietą”, bez dodatkowych warunków. Konwencję ratyfikowało już 8 państw, w tym Polska. W Polsce wybucha intensywna dyskusja o konwencji, m.in. o jej uprawomocnieniu w kontekście konstytucji.
Ukazuje się książka Lise Eliot Różowy mózg, niebieski mózg (wyd. oryg. 2009), w której amerykańska neurobiolog omawia zakres różnic międzypłciowych w budowie mózgu, wzajemne relacje pomiędzy genami, hormonami i środowiskiem w procesie wychowania.
Ukazuje się publikacja firmowana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) Standardy edukacji seksualnej w Europie. Naświetla ona nowe normy edukacji seksualnej dzieci i młodzieży. Z dokumentu dowiadujemy się, że dzieci w wieku 0-4 lata powinny być uczone „pozytywnego nastawienia w stosunku do własnego ciała i jego wszystkich funkcji”. Należy uczyć dzieci „rozpoznawania różnic w budowie ciała” i tego, że „istnieją różne koncepcje rodziny i każdy model jest poprawny”. Dzieci w przedziale wieku 4-6 powinny być nauczane „radości i przyjemności z dotykania własnego ciała, masturbacji”. Mają być zachęcane do odkrywania własnego ciała i własnych narządów płciowych. W przedziale wieku 9-12 lat dzieci powinny mieć już dobrą orientację o antykoncepcji, rozumianej jako odpowiedzialność obydwu płci. Edukatorzy seksualnie winni dzieci nauczyć „skutecznego stosowania prezerwatyw i środków antykoncepcyjnych”. Broszura była aktywnie promowana przez polski rząd, w szczególności przez Agnieszkę Kozłowską-Rajewicz, pełniącą stanowisko pełnomocnika rządu ds. równego traktowania. W wyniku zmasowanej krytyki społecznej rząd wycofał się z aktywnego promowania Standardów. Co ciekawe, prawie nikt nie zwrócił uwagi, iż na końcowej stronie redakcyjnej znajduje się, napisana oczywiście drobnym drukiem, ważna nota: „Poglądy wyrażone w publikacji należą do autorów i autorek i niekoniecznie reprezentują oficjalne stanowisko Biura Regionalnego Światowej Organizacji Zdrowia dla Europy (WHO), programu Narodów Zjednoczonych ds. Rozwoju (UNDP), ich zarządów ani krajów członkowskich Organizacji Narodów Zjednoczonych”.
W Argentynie zostaje wprowadzona ustawa u równości płci. Operacyjny lub/i hormonalny zabieg mający na celu fizyczne upodobnienie danej osoby do płci przeciwnej (potocznie nazywany operacją zmiany płci) staje się refundowany przez państwo. Każdy Argentyńczyk zyskuje prawo do swobodnej zmiany płci w sensie prawnym – w dokumentach.
Francja. Na wzór hiszpański pojęcia „matka” i „ojciec” zostają w dokumentach urzędowych zastąpione określeniami „rodzic A” i „rodzic B”.
Szwedzka firma TOP-TOY wypuszcza serię zabawek „pozbawionych stereotypów płciowych”.
Odbywa się Londyński Szczyt Planowania Rodziny zorganizowany przez rząd brytyjski, Fundusz Ludnościowy Narodów Zjednoczonych (UNFPA), przy istotnym wsparciu Fundacji Billa i Melindy Gatesów. Radzono w jaki sposób świadome macierzyństwo, czyli różne metody antykoncepcji i aborcji, uczynić dostępne dla kobiet w najbiedniejszych krajach świata. Koszty takich działań na najbliższe 8 lat oszacowano na 4,3 mld USD. Środki te mają pochodzić od zachodnich rządów, przemysłu farmaceutycznego i antykoncepcyjnego oraz od prywatnych darczyńców.
Rada Koordynacyjna Dyrektorów Wykonawczych ONZ przyjęła Systemowy Plan Działania (ang. System-wide Action Plan, SWAP), którego celem jest egzekucja wyrównania wskaźników wydajności polityk i procesów operacyjnych w dziedzinie równości płci w różnych organach ONZ.
W wystąpieniu przed Świętami Bożego Narodzenia Benedykt XVI zdecydowanie opowiedział się przeciw „nowej seksualności”. Zdaniem papieża „Oczywisty jest głęboki błąd tej teorii i podporządkowanej jej rewolucji antropologicznej. Człowiek kwestionuje, że ma uprzednio ukonstytuowaną naturę swojej cielesności, charakteryzującą istotę ludzką. Zaprzecza swojej własnej naturze i postanawia, że nie została ona jemu dana jako fakt uprzedni, ale to on sam ma ją sobie stworzyć. (…) Tam, gdzie wolność czynienia staje się wolnością czynienia siebie samego, nieuchronnie dochodzi się do zanegowania samego Stwórcy, a wraz z tym ostatecznie, dochodzi także do poniżenia człowieka w samej istocie jego bytu, jako stworzonego przez Boga, jako obrazu Boga. W walce o rodzinę stawką jest sam człowiek. I staje się oczywiste, że tam, gdzie dochodzi do zanegowania Boga, zniszczeniu ulega także godność człowieka”.
Ukazuje się polskie wydanie głośnej książki Stevena Pinkera Tabula rasa. Spory o naturę ludzką. Autor, psycholog, profesor Harvardu, w przystępny sposób podejmuje opis ludzkiej natury, pokazując w jakim zakresie oddziaływują na nas biologia, geny, procesy ewolucji. Rozprawia się z mitem społecznego konstruktywizmu i rozwojem rozumianym jako „czysta tablica”. Po ukazaniu się pierwszego wydania pracy w 2002r. Pinker „awansował” na jednego z czołowych wrogów światowej lewicy.
Metaanaliza prof. Wojciszke. Ceniony polski psycholog Bogdan Wojcieszke, znany skadinąd z liberalnych poglądów, zamieścił na łamach czasopisma Wszechświat metaanalizę współczesnych badań na temat psychologicznych różnic międzypłciowych. Wojciszke stwierdza, iż o dużych różnicach można mówić w zakresie motoryki (mężczyźni są silniejsi, szybciej biegają, dalej i wyżej skaczą, dalej i celniej rzucają, szczególnie małymi przedmiotami); agresji (szczególnie w przypadkach agresji silnej jak bójki, rozboje, morderstwa) i seksu (niemal wszędzie na świecie mężczyźni bardziej cenią u kobiet urodę, zaś kobiety u mężczyzn zdolność do zdobywania zasobów, mężczyźnom bardziej zależy na częstotliwości współżycia seksualnego). Różnice średnie dotyczą komunikacji (lepsze umiejętności kobiet zarówno w zakresie zdolności lingwistycznych, jak w odczytywaniu komunikacji niewerbalnej) i zachowań społecznych (mężczyźni w większym stopniu preferują zachowania i zawody ryzykowne). Małe różnice dotyczą zróżnicowania typów osobowości, nie obserwuje się istotnych różnic w odniesieniu do poziomu inteligencji (brak w zakresie średnich, ale u mężczyzn w większym stopniu występuje nadreprezentatywność na krańcach ilorazu inteligencji).
Szwecja. Ustawowo zostaje wprowadzony zakaz używania określenia: „kobieta w ciąży”. zostaje ono zastąpione terminem: „osoba w ciąży”.
Kalifornia. Gubernatortego stanu Jerry Brown podpisuje ustawę pozwalającą uczniom szkół podstawowych i średnich swobodny wybór toalet (męskich, żeńskich).
Francja. Publikacja i wprowadzenie do szkół genderowego programu „Wielkiej Karty Laicyzmu”. Program ten m.in podkreśla orientację seksualną przedstawianych tam osób (niektórym przypisując pośmiertnie homoseksualizm) i kładzie nacisk na podkreślanie braku różnic między kobietami a mężczyznami.
Wybucha skandal z Danielem Cohn-Benditem w roli głównej. Z archiwów wydostał się na światło dzienne wywiad jaki udzielił ten francusko/niemiecki lewicowy polityk stacji Antenne 2 w 1982r. W kontekście swojej pracy jako wychowawca przedszkolny stwierdził „seksualność dziecka jest czymś wspaniałym” i „uczucie rozbierania przez 5-letnią dziewczynkę jest fantastyczne, bo jest to gra o absolutnie erotycznym charakterze”. Oskarżony o pedofilię bronił się mówiąc o eksperymentalnym charakterze swoich doświadczeń. W Parlamencie Europejskim w Brukseli pełni funkcje współprzewodniczącego Grupy Zielonych.
Pod szyldem fundacji Feminoteka powstaje program Równościowe przedszkole. Jak uczynić wychowanie przedszkolne wrażliwym na płeć. Sześdziesięciostronicowy dokument, współfinansowany przez UE w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego, opatrzony metkami Fundacji Edukacji Przedszkolnej oraz programu Kapitał Ludzki, aspiruje do roli programu dydaktycznego. Projekt sfinansowany został kwotą 1,5 mln PLN z Unii Europejskiej i był realizowany w kilkudziesięciu wybranych przedszkolach. W wyniku akcji rodziców protestujących m.in. przeciwko przebieraniu chłopców w sukienki i nauce malowania przez nich paznokci o sprawie zrobiło się głośno, wybuchają społeczne spory.
Pojawia się polska wersja głośnego norweskiego filmu Mity o równości płci (Gender equality paradox, emisja w Norwegii 2010). Autor filmu Harald Eia obnaża brak podstaw naukowych i ideologiczne postawy czołowych norweskich genderystek (i genderystów). Na skutek emisji filmu norweski rząd wycofał wszelkie dotacje dla promowania ideologii gender, w rezultacie, jak podały media, zamknięto Instytut Gender Studies na Uniwersytecie w Oslo. Film dostępny jest w internecie z polską wersją językową na portalach rebelya.pl, wirtualnapolonia.com i na YouTube.
Program „Równościowe przedszkole” zdecydowanie krytycznie zaopiniował Zespół Edukacji Elementarnej Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN, pod kierunkiem prof. Józefy Bałachowicz. W opinii czytamy: „W przedstawionym opracowaniu brak szczegółowych celów kształcenia i wychowania, które odnosiłyby się do zadań, jakie stawiane są przed wychowaniem przedszkolnym w Podstawie programowej. (…) Wyraźna jest instrumentalizacja dziecka, włączanie do treści wychowania przedszkolnego problemów, które są ważne społecznie, ale nie dotyczą dzieci. (…) Istotnym uchybieniem proponowanych nauczycielom treści wychowania jest utożsamianie wprowadzania idei wychowania równościowego w przedszkolu z wychowaniem apłciowym. Czym innym jest bowiem ujawnianie dyskryminacji ze względu na płeć, obecnej w naszej kulturze i rozważny trening zachowań prorównościowych, a czym innym „wysadzanie dziecka” z jego biologicznej płci i kształtowanie niechętnego stosunku do niej. Nie jest to tendencja zgodna z celami ogólnospołecznymi, gwarancjami prawnymi wychowania dzieci i dbałością o ich zdrowie psychiczne. Dziecko ma prawo do uzyskania wsparcia wychowawczego w kształtowaniu swojej tożsamości płciowej”. Profesorowie w konkluzji napisali: „Przedstawione do opinii opracowanie jest w wielu miejscach sprzeczne z założeniami edukacji dziecka, a więc nie spełnia wymagań merytorycznych i dydaktycznych stawianych programom wychowania przedszkolnego”.
Belgijka Nancy Verhelst przechodzi operację zmiany płci, od strony fizycznej operacja powiodła się, jednak Nancy wpada w depresję. Nie mogąc zaakceptować męskiej postaci („czułam się jak potwór”) prosi o eutanazję. Skutecznie.
Włochy. Wprowadzenie finansowanego przez rząd programu promującego LGTB. Na włoskich uniwersytetach obowiązuje lista osób akredytowanych do prowadzenia zajęć związanych z tematyką gender. Wszystkie te instytucje związane są z ruchem LGTB.
We wrocławskim Wydawnictwie Wektory ukazuje się praca E.Michaela Jonesa Lidido dominandi. Seks jako narzędzie kontroli społecznej. W monumentalnym dziele amerykański autor analizuje współczesne metody manipulacji ludzką seksualnością w wymiarze społecznym. Jones stawia tezę, iż „wolność” seksualna jest w istocie formą kontroli nad społeczeństwem. Pokazuje dojrzewanie technik manipulacji począwszy od pierwszych doświadczeń sekty Iluminatów w XVIII w., poprzez dzieła Engelsa, pierwsze ruchy feministyczne, odkrycia Freuda, eksperymenty Watsona, Reicha, Hirschfelda, Aleksandry Kołłontaj w bolszewickiej Rosji, manipulacje Kinseya, aż po lata 90-te XX wieku. Książka napisana z niezwykłą, wręcz detektywistyczną dociekliwością, zawiera wiele informacji po raz pierwszy dostępnych dla szerszego polskiego czytelnika.
Antygenderowe referendum w Chorwacji, w który obywatele zagłosowali za wprowadzeniem do konstytucji zapisu doprecyzowującego małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny.
Ukazuje się książka Marguerite Peeters Gender – światowa norma polityczna i kulturowa (wyd. oryg. 2012), w której autorka aktualizuje ostatnie światowe wydarzenia zmierzające do narzucenia światu gender mainstremingu jako normy kulturowej. Dużo uwagi poświęcone jest zmieniającemu się językowi w debacie publicznej, w którym tradycyjne pojęcia zastępowane są genderową nowomową.
W maju ukazała się nowa rewizja amerykańskiej klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych DSM-5. Towarzyszyło temu spore zamieszanie związane ze statusem pedofilii, bowiem początkowo pokazało się kilka doniesień (serwis CharismaNews i bloger NeonTommy, producent serwisu Annenberg Digital News na University of Southern California, w następnej kolejności na szeregu polskich portalach internetowych) jakoby pedofilia została uznana za kolejną orientację seksualną, obok heteroseksualizmu, homoseksualizmu i biseksualizmu. W rezultacie Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA), w specjalnym oświadczeniu wyjaśniło, iż zasadniczo status pedofilii nie zmienił się, jest ona w dalszym ciągu zaliczana do tzw. parafilii, czyli zaburzeń preferencji seksualnych, a jej kryteria diagnostyczne są praktycznie takie same jak w poprzedniej klasyfikacji DSM-4. Można zakładać , iż całe zamieszanie nie do końca było przypadkowe, od kilkunastu lat podnoszą się głosy, także wśród amerykańskich psychiatrów i psychologów, o uznaniu pedofilii za orientację seksualną i – na wzór homoseksualizmu – wycofanie jej z klasyfikacji DSM.
Niemcy. Działacze zoofilscy skupieni w organizacji ZETA protestują przeciwko przepisom prawa zabraniającym współżycia ze zwierzętami pod karą grzywny do 25 tys. euro. Ich zdaniem nowe prawo krzywdzi mniejszość seksualną, która nie powinna być dyskryminowana, a nowe przepisy to efekt nacisku„fanatyków praw zwierząt”, którzy posługiwali się „fałszywą propagandą w odniesieniu do ludzi, którzy uprawiają seks ze zwierzętami”. Jak widać na razie obrońcy praw zwierząt górą.
W Wydawnictwie Homo Dei pojawia się praca Gabriele Kuby Globalna rewolucja seksualna. Likwidacja wolności w imię wolności (wyd. oryg. 2012). Niemiecka socjolog pokazuje w jaki sposób lewicowa rewolucja seksualna narzucana jest odgórnie społeczeństwom poprzez ONZ i Unię Europejską na drodze działań politycznych, społecznych, kulturowych i edukacyjnych. Do przyczyn poprzedzających dzisiejszą ideologię gender Kuby zalicza :
teorię maltuzjanizmu zakładającą ścisłą kontrolę przyrostu ludności świata, rzekomo rosnącą szybciej niż produkcja środków żywności;
eugenikę, ideologię nastawioną na polepszanie jakości ludzkości kosztem ilości;
działalność wpływowych osób propagujących filozoficzne, polityczne i psychologiczne idee i metody zmierzające do zmiany rzeczywistości społecznej;
interesy władzy i bogatych, białych Amerykanów (WASP-ów), zaniepokojonych niskim przyrostem ludności białej a wysokimi wskaźnikami przyrostu ludności kolorowej;
działalność komunistów, którzy chcieli i chcą zniszczyć rodzinę i religię;
a państwo przekształcić w utopijne społeczeństwo bezklasowe.
ruch feministyczny, który chce „wyzwolić kobiety z niewolnictwa małżeństwa i macierzyństwa”.
ruch homoseksualny, który chce usunąć „obowiązkowy heteroseksualizm”
Od momentu ukazania się tej pozycji autorka kilka razy odwiedziła Polskę z wykładami, spotykając się z olbrzymim zainteresowaniem. Książka Kuby, podobnie jak prace Peeters czy Jonesa są konsekwentnie przemilczane w mediach głównego nurtu.
W Poznaniu na Uniwersytecie Ekonomicznym dochodzido ataku aktywistów LGBT na ks. prof. Pawła Bortkiewicza, który miał wygłosić wykład „Czy gender to dewastacja człowieka i rodziny?” (pierwotny tytuł brzmiał Gender – dewastacja człowieka i rodziny). Początkowo naciskali oni na rektora UE, aby odmówił użyczenia sali na wykład, będący inicjatywą Korporacji Akademickiej Lechia. Kiedy władze uczelni nie ugięły się pod tymi żądaniami jeden z aktywistów LGBT (niestety, przy współpracy kilku pracowników naukowych) przerwał wykład wchodząc na stół prezydialny, po czym doszło do ogólnego zamieszania i przepychanek. Akcja ta spotkała się z „tolerancyjnym zrozumieniem” większości mainstremowych mediów, czego nie można powiedzieć o stosunku do sprawców wygwizdania kilka miesięcy wcześniej we Wrocławiu prof. Zygmunta Baumana, pracownika Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego – stworzonej przez wywiad sowiecki wojskowej formacji mającej za cel zwalczanie polskiego podziemia. To pokazuje podwójne standardy wielu mediów i komentatorów życia społecznego. Całość można obejrzeć na YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=n6Rb0ngsze8.
Na koniec roku ukazuje się list pasterski biskupów polskich o rodzinie i ideologii gender. Biskupi piszą m.in. „Muszą budzić nasz najwyższy niepokój również próby zmiany pojęcia małżeństwa i rodziny narzucane współcześnie, zwłaszcza przez zwolenników ideologii gender i nagłaśniane przez media. Wobec nasilających się ataków skierowanych na różne obszary życia rodzinnego i społecznego czujemy się przynagleni, by z jednej strony stanowczo i jednoznacznie wypowiedzieć się w obronie małżeństwa i rodziny, fundamentalnych wartości, które je chronią, a z drugiej przestrzec przed zagrożeniami płynącymi z propagowania ich nowej wizji. (…) Nie można milczeć wobec prób wprowadzania ideologii niszczącej antropologię chrześcijańską i zastępowania jej głęboko destrukcyjnymi utopiami, które niszczą nie tylko pojedynczego człowieka, ale i całe społeczeństwo”. Biskupi skrytykowali proponowane zmiany prawne w ramach tzw. „ustawy równościowej”, narzucane normy edukacji seksualnej w ramach nowych standardów lansowanych przez Światową Organizację Zdrowia, edukację seksualną przedszkolaków w ramach programu „Równościowe przedszkole”, liczne zmiany w obszarze kultury. Wystąpienie biskupów spotkało się z liczną krytyką środowisk lewicowych.
Włochy. Centrowy rząd włoski Enrico Letty lansuje ideologię LGBT w szkołach, a na promowanie ideologii gender na wyższych uczelniach wydaje ponad 10 mln euro.
Francja. W Le Figaro Jean-Dominique Bunel, 66-letni doktor prawa, przekazuje światu swoją dramatyczną historię o wychowaniu przez dwie lesbijki. Nie wiedział, czym jest miłość ojcowska, choć bardzo jej potrzebował. I właśnie o to ma pretensje do obu kobiet, w tym do swojej matki. Jej romans z koleżanką z pracy spowodował, że ojciec Bunela odszedł z domu. Od tamtej chwili zaczęły wychowywać go dwie kobiety. – To nie tabu homoseksualności sprawiało mi cierpienie, ale homorodzicielstwo – twierdzi Bunel. Jako dziecko Bunel nie rozumiał relacji między kobietami. Z upływem czasu odkrył prawdę. Doprowadziło go to do załamania. – Rozwód niekoniecznie pozbawia dziecka dwojga rodziców, którzy zazwyczaj na przemian się nim opiekują. Przede wszystkim nie zastąpi się ojca drugą kobietą. Doprowadza to nieubłaganie do zachwiania równowagi uczuciowej i emocjonalnej dziecka. Wszyscy psychiatrzy powinni potwierdzić, że zarówno ojciec jak i matka w sposób komplementarny powinni kształtować osobowość dziecka – mówi Bunel. (za: Fronda.pl).
Publikacja pracy zbiorowej pod red. Ingalhalikar M. „Sex Differences in the Structural Connectome of the Human Brain”, Proceedings of National Academy of Sciences, 2014/111/2, s.823-828. Badania neurobiologiczne potwierdzają fundamentalne różnice w sposobie organizacji systemu połączeń w mózgu kobiety i mężczyzny. Potwierdzają też biologicznie uwarunkowane różnice w uzdolnieniach: lepszą orientację przestrzenną i umiejętności motoryczne mężczyzn, lepsze zdolności poznawcze i społeczne u kobiet. Jednocześnie wykazują komplementarność tych uzdolnień. W ten sposób niebezpośrednio potwierdzają, że heteroseksualne pary tworzą związek optymalny dla wykorzystania maksimum potencjału uwarunkowanego biologicznie.
Francja. Zostaje wprowadzony ogólnokrajowy program ABC równości, którego celem jest „uwolnienie dzieci między 3 a 6 rokiem życia od stereotypów płciowych”.
Przy Sejmie powstaje Zespół Parlamentarny STOP ideologii gender.
Przyjęcie przez Parlament Europejski rezolucji W sprawie unijnego planu przeciwdziałania homofobii i dyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową. Rezolucja zobowiązuje kraje UE m.in. do wprowadzenia rozwiązań prawnych nadających osobom deklarującym się jako nieheteroseksualne przywileje przysługujących do tej pory heteroseksualnym małżeństwom.
W czasopiśmie Panorama Polskiej Akademii Nauk ukazuje się syntetyczne opracowanie prof. Anny Grabowskiej, kierownika Pracowni Psychofizjologii Instytutu Biologii Doświadczalnej im. M. Nenckiego PAN, profesor SWPS, Mózg kobiecy, mózg męski, czyli dlaczego jesteśmy różni. Podsumowując stan światowej wiedzy na temat podobieństw i różnic między płciowych autorka pisze: „Temat różnic między płciami powraca jak bumerang w mediach i prasie popularnej ilekroć jakaś znana w kręgach politycznych lub naukowych osoba naruszy obowiązujący kanon politycznej poprawności, zakładający bezwzględną równość kobiet i mężczyzn. (…) Jak jest naprawdę? (…) W literaturze naukowej znajdziemy wiele dowodów wskazujących, że pomimo braku różnic w ogólnym poziomie inteligencji, kobiety i mężczyźni wcale nie mają takich samych uzdolnień. Mężczyźni wykazują np. wyższość w wykonywaniu różnych zadań wymagających wyobraźni przestrzennej lub złożonych operacji matematycznych, kobiety zaś w niektórych zadaniach językowych oraz wymagających precyzji zadaniach manualnych. Badania wskazują ponadto na wyższą wrażliwość kobiet na subtelne sygnały emocjonalne, zwłaszcza wyrażane w mimice twarzy. Z kolei mężczyźni łatwiej dopuszczają się aktów agresji”.
Jan Hartman, profesor etyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, na swoim blogu usiłował rozpocząć publiczną dyskusję na temat tabu kazirodztwa. Jednak, zapewne wbrew oczekiwaniom autora, jego wypowiedź i zamieszczone tam zdanie „Być może piękna miłość brata i siostry jest czymś wyższym niż najwznioślejszy romans niespokrewnionych ze sobą ludzi?” zbulwersowała praktycznie wszystkich. Wpis został usunięty z portalu Polityki, Hartman został skreślony ze swojej partii Twój Ruch, rzecznik dyscyplinarny Uniwersytetu Jagiellońskiego zapowiedział wszczęcie dochodzenia, w chwili pisania tych słów zbierane są podpisy pod petycją o usunięcie Hartmana z szeregów pracowników UJ. Hartman broni się twierdząc, że jest przeciw legalizacji kazirodztwa i chciał tylko rozpocząć dyskusję na wzór toczonych w Niemczech. Warto zauważyć, że kwestie relatywizacji kazirodztwa (incestu) są stałym wątkiem w publicystyce skrajnych feministek takich jak Dworkin czy Butler, dlatego , w gruncie rzeczy wystąpienie Hartmana nie dziwi. O rozszerzaniu genderowej ideologii o kwestie relatywizacji pedofilii, kazirodztwa, zoofilii i innych parafilii przestrzegają Jones, Kuby czy Peeters. Jest to naturalna konsekwencja podważania tradycyjnego porządku, gdyż „Jeśli Boga nie ma, to wszystko wolno” (Dostojewski, Camus). Od jakiegoś czasu pojawiają się medialne doniesienia o mężczyźnie, który ożenił się z własnym psem, czy kobiecie, która wyszła za mąż sama za siebie, związki poliamoryczne lansował tygodnik Newsweek. Jak zauważa publicysta Roman Graczyk „tabu raz złamane, nie da się już odbudować”, tym samym można powiedzieć, że Hartman osiągnął swój cel. Mimo wszystko optymizmem może napawać reakcja społeczna, która pokazuje, iż pomimo przywoływania starego kompleksu „bo na Zachodzie jest inaczej” Polacy nie chcą akceptować wszystkich przemian lansowanych przez nihilistycznych liberałów.
W marcu podczas wizyty apostolskiej ad limina biskupów austriackich, papież Franciszek na pytanie jednego z hierarchów odpowiedział słowami: „Ideologia gender jest demoniczna”.
W Watykanie podczas zakończenia pierwszej części Synodu Biskupów (druga zaplanowana jest na rok 2015) przyjęto dokument Relatio finalis, w którym odrzucono proponowane przez frakcję kościelnych liberałów możliwość udzielania eucharystii osobom rozwiedzionym oraz „przyjęcia osób homoseksualnych”.
6 lutego Sejm przyjął uchwałę otwierającą drogę do ratyfikacji kontrowersyjnej, pełnej genderowej nowomowy „Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej”. Prezydent Bronisław Komorowski ratyfikował konwencję 13 kwietnia 2015 r.
Parlament Kanady wprowadza Ustawę C16 (pełna nazwa: An Act to amend the Canadian Human Rights Act and the Criminal Code) włączającą tożsamość i ekspresję płciową do obowiązującej listy praw człowieka, jakąkolwiek opozycję do tej ideologii czy sprzeciw przeciwko używaniu nowo wykreowanych zaimków osobowych w kontaktach z ludźmi transgender, czyni przestępstwem z nienawiści. Oznacza to otwarcie furtki dla wszelkich zaimków osobowych (jak zhe, zher, hyr, ze, zir, itp. ), które nabierają pełnoprawnego znaczenia w zależności w subiektywnego użycia przez jednostkę. Tą ustawą parlament Kanady chyba znacznie uprościł nozologię psychiatryczną, jednym aktem wyrzucając cały dział dotyczący zaburzeń tożsamości do kosza…
Wcześniej w stanie Ontario weszła w życie Ustawa 28 likwidując pojęcia takie jak Matka, Ojciec i zastępując je słowami „Rodzic” i „Rodzic rodzący” oraz stwierdzając, że dziecko może mieć np. czworo rodziców. W kanadyjskich szkołach wprowadzany jest od najmłodszych klas program edukacyjny „Jednorożec gender”, w którym uczy się, że płeć biologiczna, tożsamość płciowa, ekspresja płci oraz orientacja seksualna są od siebie całkowicie niezależne.
Zyskuje rozgłos kanadyjski psycholog kliniczny Jordan Peterson, zajmujący się psychologią ideologii, religii, osobowości, świadomości oraz systemami totalitarnymi. Uruchomił własny kanał w serwisie internetowym YouTube, cieszący się ogromną oglądalnością , w którym krytykuje polityczną poprawność, postmodernizm, neomarksizm, ponowoczesny feminizm, idologię gender. Zdecydowanie opowiada się przeciwko kanadyjskiej ustawie C16, widząc w niej narzędzie rodzącego się lewicowego totalitaryzmu. Peterson mówi, że „dyscypliny takie jak studia kobiece powinny zostać zlikwidowane” i radzi studentom pierwszego roku, aby unikali przedmiotów takich jak socjologia, antropologia, literatura angielska, studia etniczne i badania rasowe, które według niego są skorumpowane przez ideologię neomarksistowską.
W USA zaczynają pojawiać się doniesienia zaniepokojonych rodziców o organizowaniu w bibliotekach publicznych seansów czytania bajek dzieciom przez tzw. Drag Queens, mężczyzn ustylizowanych za pomocą mocnego makijażu (nakładanego często na twarz z zarostem) i sukni (często balowych) na karykaturalne postacie kobiet. Wydarzenia te mają na celu „edukację” dzieci w zakresie „akceptacji różnorodności”.
Wzrasta popularność urodzonego w 2007 roku Desmonda Napoles – chłopca, występującego jako Drag Queen pod pseudonimem „Desmond is Amazing”. Desmond występuje m.in. w klubach gejowskich. Największą kontrowersję wywołał jego występ w grudniu 2018 r. gdy wykonał pół-striptiz (rozbierając górną część ubrania) a dorośli członkowie widowni klubu nocnego wsuwali mu w pozostałe ubranie banknoty jako napiwki za występ.
Prowokacja Grievance Studies – a jakość czasopism genderowych. Trójka autorów projektu (J.A. Lindsay, P. Boghossian i H. Pluckrose) skierowała całkowicie sfabrykowane przez siebie artykuły do czasopism naukowych z takich obszarów jak gender studies, queer, teoria krytyczna. 4 teksty ukazały się w czasopismach takich jak Gender, Place & Culture (Lista A MNiSW – 30 pkt); Sex Roles (30 pkt); Fat Studies; Sexuality & Culture. 3 przyjęto do druku (Hypatia – 20 pkt; Journal of Poetry Therapy; Affilia – Journal of Women and Social Work – 25 pkt). 9 tekstów odrzucono z życzliwymi sugestiami poprawek.…
liberalnie zorientowane stowarzyszenie American Academy of Pediatrics – AAP (nie mylić z American College of Pediatricians – ACPeds) wydaje nowe zalecenia dotyczące dzieci z zaburzeniami tożsamości płciowej. Zamiast podejmowania terapii mającej na celu pomoc dziecku w zaakceptowaniu swej płci, zaleca się odtąd podawanie środków blokujących dojrzewanie płciowe, tak by było łatwiej gdy osiągnie dorosłość przeprowadzić operację upodobniającą je fizycznie do preferowanej płci.
Jak wygląda w praktyce stosowanie ustawy C 16 w Kanadzie pokazuje dramatyczny przypadek z Kolumbii Brytyjskiej. Tamtejszy sąd orzekł, że ojciec 14-latki nie może zakazać córce zmiany płci za pomocą hormonów. Po rozwodzie rodziców dziewczynka wpadła w depresję, miała kilka prób samobójczych. W 7 klasie zobaczyła film promujący transpłciowość i postanowiła, że zostanie chłopcem. W tym postanowieniu była wspierana przez szkolnego doradcę, aktywistę LGTB, który jednocześnie odmówił leczenia jej na depresję, a podjął aktywne działania w kierunku zmiany płci i kuracji testosteronem. Sędzia mówiąc o niej używał męskiego zaimka osobowego. Stwierdził też, że traktowanie jej jako dziewczyny lub odradzanie zmiany płci jest stosowaniem przemocy: „Każda próba przerwania kuracji lub zwracanie się do A. B. żeńską formą gramatyczną powinno być odbierane jako przemoc domowa, na podstawie ustawy o prawie rodzinnym” – stwierdził sędzia Bowden. Dla porównania zakup alkoholu w USA jest dostępny od 21 rż., a Kanadzie od 19 r.ż. (wyjątkiem prowincja Quebec – od 18 rż.)
Zosia czy Bartek? W Polsce głośna staje się sprawa 5 – letniej autystycznej Zosi, która zdaniem matki nagle „odkryła”, że jest chłopcem. Sprawa zostaje nagłośniona przez dziennikarza, w duchu pełnego poparcia dla decyzji chorego dziecka. Czy skończy się takim samym dramatem jak w przypadku braci Reimerów?
James czy Luna? Podobne doniesienie z Teksasu. Matka dwójki 7 – letnich bliźniaków uznała, iż jeden z nich chce być dziewczynką. Zaczęła wymagać od otoczenia by do syna zwracać się żeńskim imieniem Luna. Zaprotestował mąż, sprawa trafiła do sądu. Matka zażądała dla siebie wyłącznej opieki nad dziećmi, co jej przyznano, ale sąd nie przyznał jej wyłączności decyzji o kuracji hormonalnej dla chłopca.
Dramatycznie wzrasta liczba dzieci identyfikowanych jako transseksualne. W ramach angielskiego National Health Service (odpowiednik polskiego NFZ) funkcjonuje komórka zajmująca się dziećmi doświadczającymi zaburzenia tożsamości płciowej. W roku 2018 skierowane zostało tam 2590 dzieci (w porównaniu z 77 dekadę wcześniej), a w latach 2016-2019 aż 35 psychologów tam pracujących złożyło wypowiedzenie. Powód – rodzice oskarżający o transfobię specjalistów próbujących dokonać rzetelnej diagnozy i odmawiających natychmiastowego skierowania na „terapię” polegającą na podawaniu środków blokujących proces dojrzewania, dzięki którym łatwiej będzie w przyszłości dokonać operacji „dostosowania płci”. Przykład ten ilustruje trend występujący w innych krajach (np. USA, Kanada).
Ukazało się Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego w sprawie projektu ustawy penalizującej działania z zakresu edukacji seksualnej. W Stanowisku PTS znajdujemy obawy przed zmianami modelu edukacji seksualnej w Polsce i peany na cześć tzw. standardów WHO.
Na ekrany polskich kin wszedł głośny film Nieplanowane, pokazujący dramat i samotność kobiet poddających się aborcji oraz kulisy funkcjonowania Planet Parenthood, największej światowej korporacji aborcyjnej.
Dramatyczne wyznanie społecznego konstrukcjonisty. Christopher Dummit, historyk kultury i politolog, wykładowca na Uniwersytecie Trent w Kanadzie zajmował się problematyką płci, był uważany za jednego z głównych teoretyków społecznego konstruktywizmu, koncepcji zakładającej, że w rozwoju człowieka decydująca jest rola kultury. Dummit z zaangażowaniem głosił tezy, iż liczy się tylko doświadczenie płci kulturowej, która w gruncie rzeczy może być swobodnie kształtowana, a płeć biologiczna w zasadzie nie ma znaczenia. Na łamach australijskiego portalu „Quillette” opublikował swoją ekspiację, w której przyznaje , że fałszował badania: „Myliłem się. Albo, mówiąc dokładniej: częściowo miałem rację, a resztę wymyślałem wszystko od początku do końca i nie byłem jedyny.” Twierdzi też, że podobną „metodologię” stosują i inni „naukowcy gender studies”, bo „tak działa dziedzina badań nad płcią”. Dummit przyznał, że gdy publikował swoje główne prace nie znał książki Pinkera „Tabula rasa” i jego argumentów na rzecz biologicznych uwarunkowań płci.
Feministyczna organizacja Women’s Human Rights Campaign (WHRC) ogłasza Declaration on Women’s Sex Based Rights – Deklarację praw kobiet w oparciu o płeć biologiczną, w której feministki „starej daty” (główną postacią tego odłamu feminizmu jest Sheilla Jeffreys), krytykują koncepcje płci kulturowej (gender) i dezawuowanie znaczenia płci biologicznej. W Deklaracji podkreślają, iż te koncepcje, lansowane przez postmodernistyczne genderystki, w gruncie rzeczy mają charakter antyfeministyczny. Wypowiadają się przeciwko postulatom aktywistów transseksualnych dotyczących np. równych praw w sporcie, czy korzystania ze wspólnych toalet przez „mężczyzn w przebraniu kobiet”. W odpowiedzi są oskarżane ….., oczywiście o transfobię i faszyzm.
Na łamach Wall Street Journal ukazał się artykuł Niebezpieczeństwa negacji płci biologicznej (The Dangerous Denial of Sex) autorstwa dwójki biologów Colina M. Wrighta i Emmy N. Hilton. Badacze zdecydowali się zabrać głos zaniepokojeni pojawiającymi się, także w świecie nauki, opiniami jakoby idea dwóch płci była uproszczona, a spektrum płci jest szersze. Zdaniem biologów ludzka anatomia reprodukcyjna jest jednoznacznie męska lub kobieca w chwili urodzenia w ponad 99,98 procentach przypadków. Ewolucyjną funkcją tych dwóch anatomii jest udział w rozmnażaniu poprzez połączenie nasienia i komórek jajowych, u ludzi nie istnieje trzeci typ komórek płciowych, dlatego nie ma spektrum płci ani dodatkowych płci, oprócz mężczyzn i kobiet. Płeć biologiczna jest binarna. Istnieje jednak różnica między stwierdzeniami, że istnieją tylko dwie płci biologiczne (prawda) i że każdego można zgrabnie sklasyfikować jako mężczyznę lub kobietę (fałsz). Ale osoby interseksualne są niezwykle rzadkie i nie są ani trzecią płcią, ani dowodem na to, że płeć jest „spektrum” lub „konstrukcją społeczną”. Zakładanie inaczej – mylenie drugorzędnych cech seksualnych z samą płcią biologiczną – jest błędem kategorii. Zaprzeczanie rzeczywistości płci biologicznej i zastępowanie jej subiektywną „tożsamością płciową” nie jest jedynie ekscentryczną teorią akademicką, w praktyce zagrożone są prawa kobiet, osób homoseksualnych, szerzy się zamęt w głowach młodzieży, o czym świadczą statystyki wskazujące na lawinowy wzrost liczby nastolatków z dysforią płciową (GID). Głośny tekst kończy apel, skierowany głównie do środowiska naukowego: „Czas na grzeczności w tej sprawie już minął. Biolodzy i lekarze muszą stanąć w obronie empirycznej rzeczywistości płci biologicznej. Kiedy autorytatywne instytucje naukowe ignorują lub zaprzeczają faktom empirycznym w imię akomodacji społecznej, jest to rażąca zdrada dla reprezentowanej przez nie społeczności naukowej. Podkopuje zaufanie społeczne do nauki i jest niebezpiecznie szkodliwe dla osób najbardziej bezbronnych”.
Pod koniec roku Komisja Europejska opublikowała „Strategię na rzecz równości LGBTIQ na lata 2020-25”. Dokument przewiduje wprowadzenie mechanizmu wzajemnego uznawania. Oznacza to, że niejako „tylnymi drzwiami” kraje członkowskie byłyby zmuszone do uznawania związków partnerskich lub „małżeństw” osób tej samej płci, adopcji dzieci przez pary osób tej samej płci, unijnych mechanizmów zmiany płci.
W Finlandii wprowadzono zakaz „zmiany płci” u dzieci i nieletnich
„Bądź mniej białym”. Na Zachodzie narasta fala swoistego rasistowskiego antyrasizmu, tyle, że skierowana przeciwko białemu człowiekowi. Ideologia ta zakłada, że bycie białym oznacza praktycznie posiadanie ukrytych postaw rasistowskich, w związku z tym należy pilnie eliminować wszelkie tego typu sygnały. Podstawy ideologiczne tego nowego zjawiska stworzyła m.in. socjolog Robin DiAngelo swoją pracą Biała kruchość. Dlaczego białym tak trudno rozmawia się o rasizmie (White Fragility: Why It’s So Hard for White People to Talk About Racism), w której twierdzi, iż biała ludność ma tendencje do mieszkania w odizolowanych etnicznie miasteczkach, dzielnicach czy osiedlach i w przypadku konfrontacji z ludnością kolorową wychodzą z niej różne ukryte postawy rasistowskie. Antidotum na to mogą być organizowane przez pracodawców szkolenia ds. antyrasizmu i różnorodności, na których uczy się białych jak być „mniej białymi”, oczywiście najlepiej pod fachowym okiem DiAngelo.
Dalszy ciąg ofensywy ideologicznej, lewicowej politycznej poprawności. W Parlamencie Europejskim opracowano Glosariusz języka niedyskryminującego w komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej, w którym zaleca się niestosowanie określonych terminów z racji ich jakoby dyskryminującego charakteru. Na liście „niezalecanych” terminów znajdują się m.in. homoseksualista, biseksualista, ideologia LGBT, teoria LGBT, płeć biologiczna, płeć przeciwna, zmiana płci, Murzyn.Co ciekawe autorzy opracowanie wciągnęli na listę także termin homofob, przyznając (o czym autor Gender-kalendarium pisze od dawna), że fobia oznacza lęk, a przeciwnicy postaw równościowych nie zawsze odczuwają lęk. W miejsce homofoba proponują więc określenie przeciwnicy … (z odpowiednim dopełnieniem). Z tą akurat propozycją z grubsza można się zgodzić.
American College of Pediatricians (ACPeds) publikuje stanowisko Płeć jest biologiczną cechą o znaczeniu medycznym (Sex is a Biological Trait of Medical Significance). W obszernym dokumencie znajdujemy podsumowanie wiedzy biologicznej dotyczące płci. Płeć biologiczna jest dymorficzną, wrodzoną cechą definiowaną w odniesieniu do biologicznej roli organizmu w reprodukcji[AM1] . Medycyna od dawna definiuje płeć jako cechę biologiczną, która odróżnia żywe istoty jako męskie lub żeńskie na podstawie posiadanych chromosomów płciowych, obecności charakterystycznych narządów rozrodczych i jednoznacznych genitaliów. W naukach przyrodniczych płeć jest definiowana w zależności od tego, czy organizm jest tak skonstruowany, aby dawać lub otrzymywać materiał genetyczny podczas procesu reprodukcji. Organizmy, które oddają materiał genetyczny, są klasyfikowane jako samce; te, które otrzymują materiał genetyczny, są klasyfikowane jako samice. Istoty ludzkie, podobnie jak wszystkie ssaki, rozmnażają się płciowo. Z definicji taki układ rozrodczy jest układem binarnym. Pierwotna determinacja płci u ludzi zachodzi podczas zapłodnienia i jest zależna od dwóch chromosomów płciowych zygoty. Z wyjątkiem zaburzeń genetycznych kobiety mają dwa chromosomy X w jądrze każdej komórki ciała , a mężczyźni mają chromosomy X i Y w każdym jądrze swoich komórek. Interwencje, które zmieniają wygląd seksualny osoby, nie zmieniają jej kodu genetycznego. Dlatego płeć się nie zmienia. Podawanie hormonów płciowych i innych leków może w różnym stopniu zmieniać wygląd i fizjologię, ale te substancje chemiczne nie zmieniają płci biologicznej. Jakakolwiek interwencja medyczna nie jest w stanie „zmienić” żadnej osoby z jednej płci na drugą. Zaburzenia rozwoju płciowego (ZRP), powszechnie nazywane stanami interseksualnymi, to dolegliwości, w których zaburzone jest normalne zróżnicowanie płciowe i ich funkcje. Jednak u osób z ZRP nie występują dodatkowe narządy rozrodcze, gonady czy gamety. Dlatego z definicji ZRP nie stanowią dodatkowych płci. Płeć ludzka jest układem binarnym, a nie spektrum. W rzeczywistości ZRP są rzadkimi wadami wrodzonymi dotykającymi 0,02% populacji, w których albo narządy płciowe mają niejednoznaczny wygląd, albo wygląd seksualny osoby nie odpowiada temu, czego można by oczekiwać, biorąc pod uwagę chromosomy płciowe tej osoby. Praktycznie wszystkie ZRP są związane z upośledzeniem płodności, co wskazuje, że są odstępstwem od dominującego modelu.
Różnice międzypłciowe są szerokie i obejmują zróżnicowanie neurobiologiczne, farmakologiczne (inne reakcje na leki), funkcjonowanie sercowo-naczyniowe, funkcjonowanie w sporcie (inna potencjalność wyników i zróżnicowana podatność na kontuzje). ASPeds apeluje, by współczesne społeczeństwa tworząc politykę społeczną nie odwracały się od ustaleń genetycznych. Genetyka jest powodem, dla którego mężczyzna, który sam identyfikuje się jako kobieta, pozostaje mężczyzną i wyjaśnia, dlaczego podanie estrogenu mężczyźnie nie zmienia go w kobietę. Chociaż prawdą jest, że mężczyzna, który używa estrogenu po okresie dojrzewania, traci siłę mięśni i upośledza inne aspekty swojej fizjologii, nie zmienia swojej genetyki; pozostaje mężczyzną na poziomie komórkowym we wszystkich układach ciała. Podobnie kobieta, która utożsamia się z mężczyzną, pozostaje kobietą, a podanie jej testosteronu nie zmienia jej w mężczyznę. Pod względem genetyki pozostaje kobietą na poziomie komórkowym.
Angielski influencer Oliver po przeprowadzeniu kilkunastu operacji plastycznych ogłosił się Koreańczykiem o imieniu Jimin. W swoim przekonaniu jest pierwszym w historii człowiekiem transrasowym…
Jak donosi korespondent PAP rząd szkocki, w ścisłej współpracy z organizacjami LGBT, opublikował rozporządzenie na mocy którego już 4-letnie dzieci (czyli rozpoczynające w Szkocji naukę szkolną) będą mogły zmienić imię i płeć w szkole bez zgody rodziców. Dokument wzywa nauczycieli, by nie kwestionowali woli uczniów, jeśli wbrew płci biologicznej powiedzą, że chcą stać się chłopcem lub dziewczynką, a zamiast tego pytali ich o nowe imię i zaimki, jakich w stosunku do nich używać. Zdaniem autorów „ujawnienie się” jako osoba transpłciowa jest możliwe „w każdym wieku” i należy szanować zdanie młodych ludzi, którzy nie chcą, aby ich rodzice byli o tym informowani.
Szpital Uniwersytecki Karolinska w Sztokholmie (instytucja przyznająca nagrodę Nobla z medycyny) wprowadził u siebie zakaz stosowania blokerów hormonalnych u dzieci i młodzieży.
Po długich zmaganiach z agresywnymi studentami z pracy na uniwersytecie Sussex zrezygnowała prof. Kathleen Stock. Była atakowana jako tzw. „terf” – (trans exclusionary radical feminist) – czyli jako feministka „starej fali” stojąca na gruncie dawnego feminizmu, podkreślającego wagę biologicznej kobiecości i prymat płci biologicznej przed kulturową. Radykalne feministyczno-genderowe grupy studenckie regularnie ją prześladowały. Nie mogła znieść presji, nagonki, demonstracji wzywających do jej odejścia, a także gróźb śmierci, które do niej napływały. Wszystko przy całkowitej bierności władz uniwersytetu.
Europejska komisarz ds. równości Helena Dalli(Malta) zaprezentowała w Brukseli przewodnik „komunikacji inkluzywnej” z wymienionymi określeniami, których należy unikać, by nikogo nie urazić . Zaliczono do nich m.in. „Boże Narodzenie”, „pan”, „pani” i „homoseksualista”. W odniesieniu do świąt chrześcijańskich dokument proponuje na przykład zamiast zdania „Boże Narodzenie może być stresujące”, „okres świąteczny może być stresujący”. Przewodnik zaleca dalej używanie terminu „imię” zamiast „imię nadane na chrzcie” i zaznacza, by nie używać „imion typowych dla religii”, takich jak „Maria i Jan”, które należy zastąpić np. imionami „Malika i Juliusz”. Po fali krytyki, m.in. ze strony Watykanu, KE poinformowała, że dokument nie został jeszcze ukończony i będzie skorygowany.
Od 1 stycznia w Szwajcarii będzie możliwa zmiana płci jedynie poprzez wizytę w urzędzie stanu cywilnego. Podobne przepisy obowiązują już Irlandii, Belgii oraz Norwegii. W Hiszpanii każdy, kto ukończył 14. rok życia może dokonać zmiany płci bez diagnozy lekarza oraz terapii hormonalnej.
Od „zmiany płci” u dzieci i młodzieży odchodzi Szwecja.
Francuska Akademia Medyczna, niezależne, oficjalne stowarzyszenie medyczne, wydaje oświadczenie ostrzegające przed blokerami dojrzewania oraz terapiami „zmiany płci” u dzieci
W kwartalniku Naukowym Fides et Ratio ukazuje się artykuł Agnieszki Marianowicz-Szczygieł Wzrost zaburzeń tożsamości płci wśród dzieci i młodzieży – dane z 10 krajów. Możliwe wyjaśnienia, wnioski dla rodziców. W metaanalizie danych autorka zebrała trudno dostępne informacje z 10 krajów pokazujące gwałtowny wzrost zaburzeń tożsamości płci u dzieci i młodzieży w oparciu o kryterium zgłoszeń do specjalistycznych klinik dla dzieci i młodzieży. Jak konkluduje autorka zarówno skala trendu, jak i analizy jakościowe wskazują, że te gwałtowne przyrosty zgłoszeń do klinik nie są wyłącznie efektem wzrostu świadomości społecznej, ale pozostają także pod indukującym wpływem mediów i kultury.
Jak dowiadujemy się z własnych źródeł w Liceum Plastycznym w Warszawie w jednej z klas na ponad dwudziestu uczniów większość deklaruje się jako gender fluid, zaś 4 osoby określają się jako transseksualne. Z kolei w LXXV Liceum Ogólnokształcącym im. Jana III Sobieskiego w Warszawie uroczyście otwarto pierwszą tego typu w Polsce toaletę dla uczniów transpłciowych i niebinarnych. Jak widać fala antybinarnej płciowości jest już w Polsce.
W warszawskim kinie Muranów zorganizowano „Post Pxrn Film Festival Warsaw”, pierwszy w Polsce festiwal filmów pornograficznych, połączony z warsztatami i prelekcjami poświęconymi seksualności. W ramach protestu fundacja pro-life Centrum Życia i Rodziny zorganizowała przed kinem modlitwę różańcową.
Biolog Marie Luise Vollbrecht miała wygłosić na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie wykład na temat, dlaczego w biologii istnieją tylko dwie płcie. Wydarzenie odwołano z powodu obaw o bezpieczeństwo wykładowczyni i słuchaczy w związku z zapowiadanym protestem aktywistów genderowych.
Zawieszenie działalności kliniki Tavistock. Jak podają media brytyjski sąd nakazał zamknięcie kliniki Tavistock, jednej z największych w Wlk. Brytanii placówek dokonujących operacji zmiany płci. W klinice nie przestrzegano procedur kompleksowej oceny stanu zdrowia dziecka, nie dopełniano obowiązku przeprowadzania koniecznych badań psychologicznych nieletnich, by móc mieć pewność, że dziecko rzeczywiście cierpi na dysforię płciową. To właśnie przeciw tej klinice w 2020 r. pozew wniosła Keira Bell, w której w wieku 16 lat „specjaliści” z kliniki rozpoznali dysforię płciową i szybko doprowadzili do pełnej tranzycji. Dziś Keira walczy o odzyskanie kobiecości i przestrzega innych przed podobnymi procedurami.
Tocząca się w Wlk. Brytanii dyskusja na temat dalszych losów kliniki Tavistock doprowadziła do ustaleń, że zostanie ona zastąpiona dwoma regionalnymi ośrodkami. Do marca 2024 GIDS skoncentruje się na zapewnieniu ciągłości opieki dla grupy około 1000 pacjentów, ale nie będzie przyjmować nowych pacjentów.
Jak donoszą media Angielska Narodowa Służba Zdrowia (NHS) wprowadziła zakaz swobodnego dostępu do leków blokujących dojrzewanie płciowe u dzieci i młodzieży. Decyzja NHS została podjęta po zleceniu Narodowemu Instytutowi Zdrowia i Jakości Opieki (NICE) przeglądu opublikowanych dowodów dotyczących stosowania blokerów. Okazało się, że istnieją „luki w dowodach” dotyczące rzekomej odwracalności wpływu blokerów na ciała i umysły dzieci, brak jasności, co do sposobu działania tych środków. Nie wiadomo, czy jedynie „wstrzymują” okres dojrzewania, czy też działają jako początkowa część nieodwracalnego procesu, którego kulminacją jest „zmiana” płci.
Jak poinformowała minister ds. równości Katarzyna Kotula z Lewicy rząd planuje wprowadzenie projektu ustawy, który uprości proces „zmiany płci” (w nowej nomenklaturze „uzgodnienia płci” i „korekty płci”) dla osób transpłciowych. Nowa ustawa ma wprowadzać zapisy zakładające konieczność wyeliminowanie pozywania rodziców przez osoby chcące dokonać „zmiany płci”. Ze względu na kalkulacje polityczne związane z wyborami prezydenckimi, jak bez żenady poinformowała minister Kotula, procedowanie nowej ustawy zostanie uruchomione po wyborach.